اساس طراحی این پروژه، تلاش برای احیای سه ریز‌فضا در سکونت آپارتمانی است. حیاط و مجموعه ورودی، راهرو(داخل واحد) و بام. فضاهایی که علیرغم اهمیت آن‌ها عمدتاً به دو دلیل، توجهی به آن‌ها نمی‌شود: اول اینکه از لحاظ عملکردی کارکرد کمتری نسبت به سایر فضاها دارند و دوم(در مورد حیاط و بام)، جزو متراژ قابل فروش محاسبه نمی‌شوند. علاوه بر این در مورد حیاط و بام می‌توان گفت که چون در آپارتمان‌های کوچک امکان در نظر گرفتن سرایدار وجود ندارد معمولاً مشاعات ساختمان فاقد رسیدگی‌های لازم هستند. به همین خاطر این فضاها غالباً فضاهای مرده و غیرقابل‌استفاده‌ای خواهند بود.
حیاط و مجموعه ورودی:
علیرغم اینکه در پیشینه معماری ایران مجموعه ورودی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است امروزه این موضوع فاقد برنامه‌ریزی مناسب در سکونتگاه‌های آپارتمانی است. ما برای حل این مساله فضای ورودی اتومبیل و پیاده را از یکدیگر تفکیک کردیم. پس از آن حیاط را به زیرزمین کشاندیم و فضای ورودی پیاده را به دو ناحیه تقسیم کردیم. یک ناحیه با مفهوم آستانه(Threshold) شکل گرفت که ضمن حفظ ارتباط بصری با فضا و پیاده‌روِ بیرون، به واسطه یک پل شیشه‌ای که از بالاسر حیاط می‌گذرد، به ناحیه دوم می‌رسد.
ناحیه دوم یک فضای نیمه بسته است که دسترسی به ارتباطات عمودی را ممکن می‌سازد. وجود فضای سبز، صدای آبِ چرخشی(که از زیر درب ورودی به حوض داخل حیاط می‌ریزد) و قرار‌گرفتن در یک محور عمودی، عناصر کیفی مجموعه ورودی هستند. علاوه بر این، انتقال حیاط به زیرزمین امکان تأمین نور، منظر و تهویه طبیعی را برای سالن چند منظوره( ورزشی، پذیرایی و ...) که جزو ساختمان به حساب می‌آید را فراهم نموده است.
بام:
معمولاً بام‌های ساختمان‌های با متراژ کم با این چالش روبرو هستند که ساخت فضای سبز و نگهداری آن توجیه اقتصادی ندارد. مضاف بر این نداشتن متولی واحد، باعث از بین رفتن تدریجی این فضاها می‌شود. به همین خاطر تصمیم گرفتیم فضای بام را به دو قسمت تقسیم کنیم: یک قسمت برای تأسیسات ساختمان که قابل دسترسی برای تمام واحدهای ساختمان می‌باشد و قسمت دیگر یک حیاط آراسته با گلدان و فضایی برای نشستن، که قابل استفاده اختصاصی برای واحد پنجم ساختمان با دسترسی مستقل از داخل واحد است. با این رویکرد کیفیت متفاوت واحد پنجم به‌واسطه نورگیری از سقف و رسیدگی مناسب به فضای بام تضمین شده است.تمان به حساب می‌آید را فراهم نموده است.
راهرو:
برای اینکه راهروی داخل واحدها صرفاً یک فضای گذر نباشد، با قراردادن یک فضای کارکردیِ خطی بین نشیمن و اتاق‌ها، هم حریم خصوصی اتاق‌ها حفظ شده است هم کمبود لاندری در ساختمان های کوچک جبران شده است. جاگیری ماشین لباسشویی و ملحقات آن، میز اتو و کمدهایی برای قراردادن لوازم ضروری زندگی در یک آپارتمان 150 متری در این فضا، راهرو را به یک فضای دومنظوره تبدیل کرده است.
بدون نظر